De Romeinen zijn tijdens hun aanwezigheid in Duitsland waarschijnlijk verantwoordelijk voor de geschiedenis van de wijnbouw. Lokale consumptie houdt de productie niet bij en wijnhandel wordt noodzaak. Later (16e eeuw) maakt wijnbouw in de vlaktes plaats voor graan, om te voldoen aan de stijgende vraag naar bier en brood.

De eerste wijnbouw in Frankrijk is vermoedelijk te danken aan Griekse kolonisten die in de 6e eeuw voor Christus Massilia (Marseille) stichtten en in de regio wijngaarden aanlegden. De wijnbouw in de rest van Frankrijk werd vooral door de Romeinen ontwikkeld.

De geschiedenis van de professionele Italiaanse wijnbouw – de Romeinen buiten beschouwing gelaten – dateert al vanaf de Middeleeuwen, als machtige bankiersfamilies zoals Antinori en Frescobaldi wijnhuizen oprichten.

De wijnbouw is in het huidige Oostenrijk door de Romeinen geïntroduceerd. In de Middeleeuwen speelde de kerk een belangrijke rol in de wijnproductie. Na de phylloxera (druifluis) crisis eind 19e eeuw werden veel nieuwe druivenrassen geïntroduceerd.

In de 12e eeuw werd regelmatig wijn naar Engeland verscheept. Handelsoorlogen met Frankrijk dreven Engelse handelaren naar Portugal. De te schrale wijnen uit het Noorden werden te licht bevonden.

Politieke stabiliteit in de 2e eeuw bevorderde de (internationale) handel. De vondst van amfora’s bewijst dat wijn uit o.a. Andalucia en Tarragona werd geëxporteerd naar Rome. De bezetting van Spanje door de Moren in 711 was geen belemmering om de wijnbouw verder te ontwikkelen.